ölü boğazı

Το κουράγιο παύει κάποτε.
-Ο θυμός ξεψυχά.

Και χιλιάδες λατέρνες, αφήνονται στα χέρια αυτών που τις κουμαντάρουν, κάνοντας τις ίδιες κυκλικές κινήσεις.
-Νοητοί κύκλοι.
-Α-νόητα συμπεράσματα.

Αιώνια νομίζεις πως γυρνάν, αφήνοντας τους ξεκούρδιστους ήχους τους,
τσουλώντας στα καλντερίμια ή στρογγυλοκαθισμένες, σε πτυσσόμενα τραπεζάκια..

Μέχρι να σπάσει και η τελευταία χορδή τους, να τρυπήσει το τελευταίο σφυράκι τους, να στραβώσει το τελευταίο καρφάκι τους, να σκουριάσει ο τελευταίος κύλινδρος.


-Γρατζουνισμένα τραγούδια..
-Ασθμαίνουσες μελωδίες.

Χάνει κάποια στιγμή τον ρυθμό του, το χέρι του λατερνατζή.
Δεν έχει τη δύναμη, ούτε τον σταυρό του να κάνει.


Και τότε σιωπή..

Μέσα σ’ αυτή την Πόλη, που απο σήμερα μισώ..
Αγαποκλέφτρα και σημαδεμένη.

Και που μόνο η σιωπή της πρέπει...

ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

'Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
ὁ νοῦς μου πάει στοὺς τσαλακωμένους,
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὧρες στέκονται σὲ μία οὐρά,
ἔξω ἀπὸ μία πόρτα ἢ μπροστὰ σ᾿ ἕναν ὑπάλληλο,
κι ἐκλιπαροῦν μὲ μία αἴτηση στὸ χέρι
γιὰ μία ὑπογραφή, γιὰ μία ψευτοσύνταξη.
Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
γίνομαι ἕνα με τοὺς τσαλακωμένους.


Ντίνος Χριστιανόπουλος