Επιταφίου Περι φέρεσθαι

Ψυχή περίλυπη μέχρι θανάτου : «πλην ουχ' ως εγώ θέλω, αλλ' ως συ...» (Ματθ.ΚΣΤ' 40-42).

Δρόμοι εσταυρωμένοι
Γυμνοί απο φως κι απο σκοτάδι

Πυκνό αμάγαλμα σιωπής

''Λιγοστεύουν τα ταξίδια μας αγαπημένη.''

Μαραίνονται λουλούδια θλιβερά, στόλισμα επιταφίου
περιμένοντας την περιφορά τους
Πάνω σε γερούς ώμους, κλέβοντας κάτι απο τούτο τον κόσμο
Κατανυκτικά υποκλίνονται όλοι στην ελπίδα αυτή τη νύχτα.
Λαμπαδηφόροι δακρυροούντες, οι μια φορά ανά έτος μετανοούντες
στα χαμηλωμένα βλέμματά τους, μόνο θα ακούν τον ήχο σας
ω άνθη, καθώς ξεψυχάτε
Πάνω σε γέρους ώμους, βήματα που δεν αφήνουν χνάρι
στην άσφαλτο.

Πόσο διάφανο το άρωμα της σιωπής

Την ώρα που το Άγιο Φως θα σταυρώνει τις πόρτες
οι δρόμοι, θα ξεμένουν πάνω στον δικό τους σταυρό
Γυμνοί απο φως κι απο σκοτάδι
Πρώην λαμπαδηφόροι, αδιάφορα θα πατούν, υπολείμματα των πετάλων σας
ω άνθη ξεψυχισμένα
και τα βλέμματα, ψηλά θα κοιτούν
όχι κάτω, όχι κάτω.

Κι ούτε ένα χνάρι στην άσφαλτο
Μετά τη βροχή
και τον αέρα

Κι ούτε ίχνος απο τον θάνατό σας
ω άνθη

Κανείς δεν θα ακούσει τον θάνατό σας
Ούτε η φωνή σας θα φτάνει εδώ κάτω
ψαλμός αγγελικός

''Τέλειωσε το ταξίδι αγαπημένη

Πυκνή και διάφανη σιωπή, αντί ταξίδι τώρα''


.............................................................................

Λίγα θα πω
Πέρα στις άδειες παραλίες τα υπόλοιπα θ’ ακούσεις
Το τολμηρό το κύμα θα ξεβράσει λόγια, λόγια, λόγια
Και δυό νότες

Και θα μιλήσει
Τραγουδιστά θα πει η αλμύρα ότι σκέφτομαι
Άσπρος αφρός ή σύννεφο, κύμα, κύμα, κύμα
Ή βροχή

Για να τυλίγομαι
Στα πόδια σου δροσιά καλοκαιριού και πάγος το χειμώνα
Βρεγμένα τα μαλλιά σου απ’ το σώμα μου, δάκρυ στο μάγουλο σου
Που δεν κύλησε

Λόγια, λόγια, λόγια
Κύμα, κύμα, κύμα
Βροχή, δάκρυ, βροχή
Όλα από λίγο
Μα πολλά

Φόντο Μαύρο

Μαύρο φόντο έχουν οι ομιλίες μας.
Λογοκριμένη σκηνή, σε ταινία ανεκπλήρωτου έρωτα οι εκατέρωθεν ματιές.
Λάτρεψα εκείνα τα γαρίφαλα, που μιλούσαν για το τέλος.
Μίσησα τα χαμόγελα που όριζαν την αρχή
Χωρίς αρχή, δεν έχει τέλος.
Όταν έρθει όμως, πρέπει να το λατρέψεις.
Μόνο τότε σπιθίζει όμορφα η εικόνα σου.

Μέσα μου γράφονται έπη
για τα μικρά προτεκτοράτα μας
Τα σύνορά μου αλλάζουν συνεχώς

Τα αληθινά παραμύθια, δεν έχουν ποτέ καλό τέλος
Κι όμως λατρεύω τα παραμύθια
Καταλαβαίνω αν είναι ή όχι αληθινά
απο την μυρωδιά γαρίφαλλου
Και το μαρμάρινο που βλέπω μες στα μάτια σου

Σου το είπα;;;
Λατρεύω τα γαρίφαλλα
Μυρίζει όλο το σπίτι σήμερα.
Δεν θα κοιτάξω τα μάτια σου.

Σ' αγαπώ
Καληνύχτα

Το πιο απλό τραγούδι

Σταμάτησαν τα τραγούδια απόψε.
Την ίδια ώρα ξαφνικά
λες και το ΄χαν συμφωνήσει μέρες.
Ακρωτηριασμένοι με προλαβαίνουν οι ήχοι .
Ανάσα νύχτας, χτύπος καρδιάς, μικρές κραυγές απο λέξεις ποιημάτων.

Χωρίς μουσική.
Χωρίς έναν λόγο, έστω φθηνό.
Καπνίζω ασταμάτητα, απλά και μόνο
για να ακούω το τσάφ του αναπτήρα.

Φτιάχνοντας τάχα μουσική.
Ξέρεις, αυτή που γεννάει στάχτη
μαυρίζει πνευμόνια
και πεθαίνει
σε ραγισμένο
μπλέ σταχτοδοχείο

''Για να θυμάσαι τη θάλασσα''
Μου ΄χες πεί

Ναι...
Θυμάμαι.