Ένεκα η ανάγκη, βλέπετε..

Η ανάγκη της επικοινωνίας, της κλειδαρότρυπας, του ψωνίσματος, της εμμονής, της απόστασης, της ανωνυμίας,της προοπτικής, της διαφήμισης, της μοναξιάς, της προσδοκίας, της αυτοψυχανάλυσης, το να ''κοινωνήσει'' κανείς μαζί με άλλους, να τους κοροϊδέψει, να τους ''γλύψει'', να τους φιλήσει, να τους φανταστεί, να, να, να...
Αυτά αναρωτήθηκε ο εν λόγω σταλακτίτης, όταν ένας ροζ σταλαγμίτης στα 10mr κάτω δεξιά, άρχισε να του εξηγεί τι είναι blog (ιστολόγιο).
Είπες τίποτα;

Ομοιώματα

Κάποτε πατούσαν αυτά τα Άγια χώματα.
Με σάρκα και οστά κάναν έρωτα στη γη και δεν άφηναν τίποτα να φυτρώσει.
Πάντα μαζί.
Ποτέ χώρια.
Νόμιζαν αιώνια πως θα είναι μαζί.
Ήρθε ο θάνατος.
Σ' αυτά τα Άγια χώματα.
Μαζί τους βρήκε.
Δεν γινόταν αλλιώς βλέπεις.

Κάποιος που ήξερε την ιστορία τους, τους έκανε το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε.
Έφτιαξε τα ομοιώματά τους.
Ο κακομοίρης όμως, ποτέ του δεν είχε αγαπήσει.

Έτσι, αταίριαστα του φαινόταν αγκαλιασμένα.

Τα έβαλε σε μια μικρή απόσταση.

Και η ψυχές τους φυλακίστηκαν εκεί.
Στα Άγια χώματα.
Το χορτάρι φυτρώνει τώρα.
Ίσως σε λίγα χρόνια να μην μπορεί να δεί το ένα το άλλο.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ τα ονόματά τους.
Και το χειρότερο..
Κανείς δεν κάνει πια έρωτα εκεί.

Είναι λένε, Άγια αυτά τα χώματα.