Όλα καταλήγουν σε ένα χαμόγελο

Σ' έναν συρφετό απο πράγματα, στοιβάζεται η ζωή μας.Είναι απίστευτο, το πως φυλακίζονται η μνήμες μας σε μια κάρτα γενεθλίων, ένα μπρελόκ, ένα γράμμα, μια παλιά κασσέτα με μια αφιέρωση, που μετα δυσκολίας διαβάζεις, μιας και κιτρίνισε κάπου σ' ένα συρτάρι.Συνήθως όλα καταλήγουν σ' ένα χαμόγελο -σκέφτηκε-.Άντε κι ένα δάκρυ.Για ότι πέρασε, ξεθώριασε, στριμώχτηκε στη λήθη ενός συρταριού, ή μιας παλιάς βαλίτσας.

Όταν αλλάζεις σπίτι, αφήνεις στο παλιό κάτι απο εσένα.Και κουβαλάς στο καινούριο ότι σε στοιχειώνει, με τη μορφή μικρών, άνευ υλικής αξίας, πραγμάτων.Αυτά τα μικροπράγματα είσαι εσύ.Ανίκανος να τα αποχωριστείς, ικανά να σε κάνουν να νοιώσεις.

Κοίταξε γύρω του.Παντού πεταμένες σακούλες, βαλίτσες, cd, ρούχα, βιβλία, σημειωματάρια με παλιούς στίχους, που δεν ήξερε γιατί έγραφε.
Την επόμενη εβδομάδα, δεν θα υπήρχε τίποτε απο αυτά.Κάποιοι άλλοι θα πατούσαν το ξύλινο πάτωμα.Το σανίδι πριν τη σκάλα θα έτριζε κάτω απ' το βάρος ενός άλλου ποδιού.
Η ροδιά του κήπου όμως, θα συνέχιζε να ανθίζει και παλεύοντας με τα στοιχειά του καιρού, θα χάριζε στον εαυτό της, ένα, ακριβό, πένθιμο, καχεκτικό ρόδι.

Έκλεισε το φερμουάρ του σακ-βουαγιάζ.
Ώρα να φύγει.Για σήμερα τουλάχιστον.
Κι ενώ σκεφτόταν όλα αυτά, στον καθρέφτη πριν τη σκάλα, είδε ένα πρόσωπο με χαμόγελο.Πικρό, αλλά χαμόγελο.Όλα καταλήγουν σ' ένα χαμόγελο, σκέφτηκε και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Οι απο μηχανής Θεοί - Μηχανικά κινούνται

Το φως έπαιζε κρυφτό με τη σκιά του τρένου, που πέρναγε κάθε είκοσι λεπτά ή μισή ώρα.Οι κινήσεις μηχανικές, σαν τον ήχο που βασάνιζε τις ράγες.Ένα ''σχεδόν χαμόγελο'' , στολίδι σε πρόσωπο που αγωνιούσε να αναγνωριστεί στον μικρό ραγισμένο καθρέφτη.
Χαμηλό το ταβάνι, πλάκωνε την λέξη ελευθερία, που είχε καρφώσει η μύτη του μολυβιού του.Οι κινήσεις μηχανικές.
Μόλις είχε περάσει το τελευταίο τρένο γι’ απόψε.Και η λέξη που τον βασάνιζε όλη του τη ζωή, άφηνε την τελευταία της πνοή, σ’ ένα τελευταίο κάρφωμα απο γραφίτη.
Για πάντα φυλακισμένος.Ποτέ ξανά ελεύθερος.

Έκλεισε το μπλέ τετράδιο, με την ετικέτα ΔΙΕΘΝΕΣ.
Έξυσε το μολύβι με αργές κινήσεις.Μηχανικές.

Ήταν πια, αυτό που οι άλλοι λέγαν, ποιητής.




Leonard Cohen - Bird On The Wire Lyrics

Like a bird on the wire,
like a drunk in a midnight choir
I have tried in my way to be free.
Like a worm on a hook,
like a knight from some old fashioned book
I have saved all my ribbons for thee.
If I, if I have been unkind,
I hope that you can just let it go by.
If I, if I have been untrue
I hope you know it was never to you.
Like a baby, stillborn,
like a beast with his horn
I have torn everyone who reached out for me.
But I swear by this song
and by all that I have done wrong
I will make it all up to thee.
I saw a beggar leaning on his wooden crutch,
he said to me, "You must not ask for so much."
And a pretty woman leaning in her darkened door,
she cried to me, "Hey, why not ask for more?"

Oh like a bird on the wire,
like a drunk in a midnight choir
I have tried in my way to be free.

Νυχτώνει τριγύρω..

31/10-01/11
Την νύχτα των Αγίων Πάντων, ή αλλιώς Halloween, κάποιοι, (συνήθως παιδιά), φοράνε τις μάσκες τους, γυρεύοντας υποψήφια θύματα, πρόθυμα να τους μοιράσουν γλυκά και να εξευμενίσουν(;) τα κακά πνεύματα.



02/11
All Souls' Day
Ημέρα των πιστών(;) νεκρών.
Τιμή σ' αυτούς που φύγαν, με φρέσκα λουλούδια στα μνήματα και άφθονη κατανάλωση κεριών.
Τα παραπάνω, για τους πιστούς της Δυτικής εκκλησίας.

Είναι τα στεγνά απο συναίσθημα μάτια που τρομάζουν τα παιδιά.
Τη νύχτα όμως, τα κίτρινα φώτα τα κρύβουνε.
Είναι το χώμα, οι μνήμες και τα ''μνήματα'', που θα φοβούνται σε λίγα χρόνια.
Στο φως του ήλιου όμως, το πράσινο γρασίδι, πιο πράσινο φαντάζει και τα μάρμαρα λευκά.
Το φως τ' αλλάζει όλα.
Μόνο τις ψυχές διαπερνά κι αυτές, ατάραχες, ζητάν κάτι παραπάνω απο ένα λειψό κερί.
Τις κουβέντες που ξεχάσαν, μαζί με τα κορμιά τους..