Thursday 23 August 2007

Κλ(ε)ίνουμε





Για ένα ξάφνιασμα γίναν όλα.

Για μια πληγή που παραμόνευε στ’ ανοιχτά του Παραδείσου.

Εξαφανίζεται το –κατά λάθος- χαμόγελο, μόλις ακούσεις τον ήχο που κάνει η καγκελόπορτα, σφραγίζοντας πίσω σου.

Έργα τέχνης στα μάτια σου, τα άτεχνα χαραγμένα σε υγρούς τοίχους σχέδια, των προηγούμενων ενοίκων.

Στίχοι καλύτεροι, απο αυτούς του Σεφέρη, οι άγριες, ματοκυλισμένες λέξεις, στο σοβά που απόμεινε.

Μετράς τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, σε τρεμουλιασμένες γραμμές.




Άλλος τις έσυρε.


Κι αυτές σέρνουν εσένα.

Θα περάσουν δεν θα περάσουν;





No comments: