..Την πίστη μας..

Σ’ ένα μικρό κομμάτι χώραγε η ψυχή μου
Μικρή κι αυτή, απο τότε, μόνη που ΄μεινε

Κομμάτι διαθήκης συνειδήσεως, λευκού χαρτιού
Που με το χρώμα του όλα τα ΄λεγε.

Σε παροιμίες, που πήγανε στον βρόντο, μερεύοντας καρδιές
Νανουρίζοντας όνειρα.

Πιστέψαμε, ότι λίγα μπορούμε να κάνουμε.
Πιστέψαμε, ότι μας είπαν.

Και το λίγο, λιγότερο έγινε.
Σε μιαν άκρη παραδείσου απο πλαστελίνη, έπιανε πάντα τον ίδιο χώρο.
Μόνο μορφή άλλαζε.

Ότι ακούσαμε πιστέψαμε.
Ότι θέλαμε ν΄ ακούσουμε.

Ταγές σε φινιστρίνι, καμωμένο απο γυάλινες δικαιολογίες.

Πετώντας στο βυθό, που ούτε αυτόν φτάσαμε ποτέ,

διαμαντάκια που θα μπορούσαν να το χαράξουν,

ματοβαμένους λοστούς, που θα μπορούσαν να το σπάσουν.

Πιστέψαμε ότι μας είπαν.
Ότι θελήσαμε ν΄ ακούσουμε.

Και μετά κλείσαμε τα μάτια, συνοδεία χαμόγελου άγνοιας και ευτυχίας..