Συνοδεία Χρόνου

Έλεγα κάτι για το μέλλον πως θα 'γραφα.

Αλλά αυτό ήταν πριν.
Οι εκδορές της μνήμης, ιώδιο στα τραύματα της ψυχής
Γονατιστός ο χρόνος, ψάχνει το πιο μαλακό χώμα. Ν' αποθέσει προσευχές, ήλιο, σάβανο.
Κοιμήσου ξένε. Αγγελικόν ύπνο κάμε, χωρίς να πολυνοιάζεσαι για τα τερτίπια του κόσμου.
Η διαφάνεια των ονείρων μας, δεν ενδιαφέρει πολλούς. Η ζωή μας τους καίει. Η φωτιά τους μας απανθρακώνει.
Ξένε ξύπνα.
Σε καλεί η θηριωδία των πόλεων.
Η ασημαντοσύνη των χωριών.
Οι πολλοί και οι λίγοι.
Αδιαφόρησε ξένε.
Βρες το πιο μαλακό χώμα και μοιρασέ το στο χρόνο.
Που μένει φυγάς και μόνο στα κουρασμένα μάτια μετριέται.

Έλεγα κάτι για το μέλλον πως θα 'γραφα.
Αλλά αυτό ήταν πριν

Εγκλωβισμός

Εγώ μονάχος που ζω στο κλαδί της αναμονής
Με το μικρό μου ράμφος χρόνια το ραμφίζω
Με τ’ απαλά μου φτερά χρόνια το χτυπώ
Με τα φτενά μου ποδαράκια το γρατζουνώ για χρόνια

Κι αυτό, στο παράφωνο κελάιδισμα μου λυγάει
Χωρίς να τσακίζει
Μόνο λυγάει
Υπόκλιση θαρρείς στη μοναξιά
Και τους χυμούς του απλόχερα μου προσφέρει
Μέσα απ’ τις πληγές
Που του ‘χω γι’ αναμνήσεις

Να θυμάται πάνω του που γέρνω
Κουρνιάζω
Πράσινα φύλλα για μαξιλάρι
Μικρά σκουλήκια, τρέφομαι
Και τους χειμώνες
Ά
Τους χειμώνες
Παγώνω μαζί του
Χωρίς κι εγώ να σπάω
Μαυρίζω και παγώνω
Κι έτσι κι εγώ μοιάζω

Κλαρί στο κλαρί επάνω
Προέκταση γυμνή
Ελπίζοντας σ’ ένα καλοκαίρι αλλιώτικο
Ή σε αιώνιο χειμώνα…

Η σκοτεινή πλευρά της Οδύνης

Μικρή που είσαι
Ψεύτικη
Δεν είναι που κοιμάσαι στις αιώρες του Θεού
Κι από κοντά
Το ίδιο μικρή

Τα θέλω όλα
Δε θέλω τίποτα

Βαλσαμωμένα ματάκια
Κεχρίμελο
Βρεφική αθωότητα
Απλά δε βολεύει να μεγαλώνεις

Τα δίνεις όλα
Δε δίνεις τίποτα

Συνεταιρισμός I Love You
Σου διαβάζω κάθε νύχτα
Bar Code ψυχής
Κοιμάσαι κάθε νύχτα
Πιο αμέριμνη

Τα θέλεις όλα
Δε θέλεις τίποτα

Στην καρέκλα του γραφείου σου
Δένονται πισθάγκωνα
Οι ευκαιρίες που έχεις να μάθεις
Πόσο όμορφη είναι η ασχήμια μας

Σου δίνω τίποτα
Είμαι τίποτα

Με χλωρίνη
Θα ξεπλύνουμε τα μαγαρισμένα
Με υγρά μαντηλάκια
Θα σκουπίσουμε
Το σπέρμα

Δε θέλω τίποτα
Μη ζητάς

Κλαυσίγελος

Αν γελάσω, λες
παιχνιδίζει η ρυτίδα μου στο μέτωπο.
Σε καμπύλη γραμμή μετατρέπεται
κι εσύ
τσουλάς απο τη μιαν άκρη στην άλλη.

Πόσο θα 'θελα ένα ψέμα τώρα.
Ένα τεράστιο ψέμα
ραβδί μάγου
που θ' ακουμπήσει τις λιονταρίσιες αλήθειες μας
για να μείνουν μόνο
μυρμήγκια που τρέχουν να ξεφύγουν
απο τις μπότες σου.
Ο ιδρώτας μιας ψευδεπίγραφης ευτυχίας μας περιμένει.
Πάρε το χέρι μου να τον σκουπίσεις.

Η ευτυχία ενίοτε σκοτώνει..

Αλησμόνητο

06.10
Μάλλον αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου.
Μερικά μπουκάλια κρασί είναι αυτά που βάφουν
το χαμόγελό μου κόκκινο.
Απλώνομαι ως εκεί που φτάνω.
Δικτυωτή αιώρα, τραμπαλίζομαι στο φύσημα του αέρα
και στη σπρωξιά σου.
Ακούω τους τριγμούς των δέντρων που με βαστούν.
Χωλαίνει η ματιά μου δίχως σου.
Σε ασπρόμαυρο τοπίο πια
ζαλίζομαι γλυκά
ζαλίζομαι πικρά.
Δεν έχω χέρια για να σ΄αγγίζω
Η φαντασία μου έμεινε.
Κι αυτή
κρεμασμένη
απο το κλαδί της τελευταίας μνήμης μας.
Σφιγμένη η θηλιά όσο δεν πάει..
Μελάνι ο λαιμός μου
Γράφει τους τελευταίους σφυγμούς μου.
Έχουν τ' όνομά σου

Σαν χειμώνιασε

Λοιπόν, έχω κοχύλι ανεμοδούρα
Ακούω κύματα, αναπνέω φωτιά
Παρ’ όλα αυτά αγάπη μου
Στέκω ακριβώς στο ίδιο σημείο

Που στεκόμουν χτες, προχτές
Πριν ένα μήνα
Πριν δύο γαμημένα χρόνια

Ακούω τις ίδιες μουσικές
Αφουγκράζομαι τους ίδιους τάφους
Σχηματίζω τα ίδια πρόσωπα στον ύπνο μου
Φοράω τα ίδια αγκάθια στα χέρια
Ζωγραφίζω τα ίδια γράμματα

Κρατάω αποστάσεις από τους μπροστινούς
Κοιτάζω στον καθρέφτη τους πίσω
Και βλέπω έναν άγνωστο
Που προσέχει

Άραγε τι;;;

Απρόσεχτα είναι τα όμορφα
Χωρίς αποστάσεις
Με εκλείψεις φεγγαριών
Και αναστάσεις ήλιων

Να..
Κάνε έτσι με το χέρι σου
Ακούμπα
Άγγιξε
Μύρισε

Ο χειμώνας
Χαρίζει
Φιλί
Από πάγο που τρίζει
Χιόνι που βουλιάζει
Λάσπη που πλάθεται

Αιχμηρά Αντικείμενα

Στριμωγμένα θέλω
Σαν σε ώρα αιχμής στο μετρό
Αρπάζονται από χείλη ποτηριού
Εξοβελίζονται στα εσώτερα
Με τάση αυτοκαταστροφικής ευθυμίας
Αυτοκτονική οινοπνευματικότητα
Σκουρόχρωμες ανταύγειες
Βάφουν τα χείλη πιο κόκκινα
Σε απομίμηση φιλιού
Χωρίς να φανερώνουν το αίμα
Όπως έσταζε από την ανάγκη μας
Να αγαπηθούμε

----------------------------------
Ψιθυριστά αν σε φωνάξω αγαπημένη
Θα τρέξουν να κρυφτούνε τρομαγμένοι
Περαστικοί και γείτονες
Απ’ άγρια κραυγή
Κι αν σε σκεφτώ για μια στιγμή
Το φάντασμά σου
Στο πλάι μου μορφή καθάρια θα ‘ναι
Με βιάση όλοι θα με προσπερνάνε
Τον έρωτα στα μάτια ποιος να δει