Monday 15 December 2008

Σαν χειμώνιασε

Λοιπόν, έχω κοχύλι ανεμοδούρα
Ακούω κύματα, αναπνέω φωτιά
Παρ’ όλα αυτά αγάπη μου
Στέκω ακριβώς στο ίδιο σημείο

Που στεκόμουν χτες, προχτές
Πριν ένα μήνα
Πριν δύο γαμημένα χρόνια

Ακούω τις ίδιες μουσικές
Αφουγκράζομαι τους ίδιους τάφους
Σχηματίζω τα ίδια πρόσωπα στον ύπνο μου
Φοράω τα ίδια αγκάθια στα χέρια
Ζωγραφίζω τα ίδια γράμματα

Κρατάω αποστάσεις από τους μπροστινούς
Κοιτάζω στον καθρέφτη τους πίσω
Και βλέπω έναν άγνωστο
Που προσέχει

Άραγε τι;;;

Απρόσεχτα είναι τα όμορφα
Χωρίς αποστάσεις
Με εκλείψεις φεγγαριών
Και αναστάσεις ήλιων

Να..
Κάνε έτσι με το χέρι σου
Ακούμπα
Άγγιξε
Μύρισε

Ο χειμώνας
Χαρίζει
Φιλί
Από πάγο που τρίζει
Χιόνι που βουλιάζει
Λάσπη που πλάθεται

1 comment:

Μαρινα ..... said...

παντα απροσεχτα τα ομορφα θα ειναι....
θα σκονταφτουν πανω σε γονατα ..τρυπια
σε καρδιες χασκουσες...απογνωσης δειλι....
θα προσπερνουν...γιγαντιο κυμα...
θα καταβροχθίζονται απο σταγόνες....


καλο σου βραδυ σταλαχτιτη......