Θα μπορούσε να είναι ανάλυση
του ηλιακού φάσματος.
Κατέληξα όμως ότι τα
χρώματα της αγάπης
είναι πάνω απο επτά.
Βρέθηκα να κολυμπώ,
σε χιτώνα που άγκάλιαζε,
ένα ουράνιο τόξο.
Στις άκρες του έκρυψα χρυσό.
skip to main |
skip to sidebar
Δεν θυμoτανε που και πoτε γεννηθηκε. Θυμαται να κυλαει απο την ακρη ενος ματιου σε ενα απαλο προσωπο και μετα να χανεται στο χώμα. Καποιες χιλιαδες χρονια μετα, ειχε σωμα. Ηταν αλμυρο και γεννουσε δακρυα. Μονο τις νυχτες. Μονο που εκει που βρισκοταν ακινητος, ηταν παντα νυχτα.
No comments:
Post a Comment