Όι πληγωμένες σκέψεις είναι τα καλύτερα, τα πιο δυνατά πουλιά.
Ποτέ δεν τις βλέπεις να έρχονται.
Ξαφνικά και αθόρυβα, κόβουν κύκλους πάνω απ' το κεφάλι σου, μέχρι να βρούν την κατάλληλη στιγμή, να κάτσουν πάνω του.
Συνήθως δεν μπορείς να τις διώξεις.
Έτσι μικραίνουν, μικραίνουν, και γίνονται τόσο μικρές που να χωράν να μπούν, απο τους πόρους του δέρματος στο μυαλό σου.
Εκεί στα ζεστά, βολεύονται κι αρχίζουν να μεγαλώνουν πάλι.
Αλλάζουν και μορφή πολλές φορές.
Αν βρούν και μια καλή θέση, στρογγυλοκάθουνται, ζευγαρώνουν και κλωσσάν τα αυγά τους.
Ο καλύτερος τρόπος να τις γιατρέψεις, είναι να τους πλάσεις ένα καινούριο ζευγάρι φτερά.
Και να μην τις διώξεις. Όχι.
Να τις αγαπήσεις και μόνες τους να φορέσουν τα φτερά τους, να μικρύνουν, να μικρύνουν, να βγούν απο το δέρμα σου και να πετάξουν εκεί που τους πρέπει.
Αν φτάσουν, θα είναι οι πιο ευτυχισμένες-πληγωμένες σκέψεις του κόσμου.
Αρκεί να μπορέσουν να τρυπώσουν, στο μυαλό του παραλήπτη.
Τότε, όλα μπορεί να συμβούν..
Ο κυκλώνας μας βρήκε ξυστά
μα στ' αυτιά μας ακόμα βουίζει
απ' τη σκόνη τα μάτια τυφλά
και δε βλέπουμε πια
ποιος σφυρίζει κλεφτά
τι τελειώνει τι αρχίζει
Painting: "Flying on Birds at Night" by Joe Moorman
1 comment:
καλημέρα κι απο δω! μου άρεσε όλη η εικόνα των πληγωμένων σκέψεων. αλλά δεν πιστεύω οτι φεύγουν ποτέ τελείως. πρέπει να τις αγαπάμε γιατί είναι μέρος μας και μόνο έτσι υπάρχει αρμονία. αλλοιώς είναι άνιση μάχη. πάντα θα πονάμε με θύμισες και απώλειες. αυτά είναι που μας κάνουν να χαιρόμαστε πιο πολύ όμως τα όμορφα.γιατί ξέρουμε την αξία τους.
χ
Post a Comment