Αυτό που προστάζει το φεγγάρι δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν άκουσες.
Ούτε ότι δεν είδες.
Βηματισμοί - κυματισμοί, παραδίδουν τα χρώματα στο ασημί ή το μαύρο..........
Και μια πεθαμένη ελπίδα, φοράει ένα σεντόνι και έρχεται να με τρομάξει.
skip to main |
skip to sidebar
Δεν θυμoτανε που και πoτε γεννηθηκε. Θυμαται να κυλαει απο την ακρη ενος ματιου σε ενα απαλο προσωπο και μετα να χανεται στο χώμα. Καποιες χιλιαδες χρονια μετα, ειχε σωμα. Ηταν αλμυρο και γεννουσε δακρυα. Μονο τις νυχτες. Μονο που εκει που βρισκοταν ακινητος, ηταν παντα νυχτα.
No comments:
Post a Comment