Εγκλωβισμός

Εγώ μονάχος που ζω στο κλαδί της αναμονής
Με το μικρό μου ράμφος χρόνια το ραμφίζω
Με τ’ απαλά μου φτερά χρόνια το χτυπώ
Με τα φτενά μου ποδαράκια το γρατζουνώ για χρόνια

Κι αυτό, στο παράφωνο κελάιδισμα μου λυγάει
Χωρίς να τσακίζει
Μόνο λυγάει
Υπόκλιση θαρρείς στη μοναξιά
Και τους χυμούς του απλόχερα μου προσφέρει
Μέσα απ’ τις πληγές
Που του ‘χω γι’ αναμνήσεις

Να θυμάται πάνω του που γέρνω
Κουρνιάζω
Πράσινα φύλλα για μαξιλάρι
Μικρά σκουλήκια, τρέφομαι
Και τους χειμώνες
Ά
Τους χειμώνες
Παγώνω μαζί του
Χωρίς κι εγώ να σπάω
Μαυρίζω και παγώνω
Κι έτσι κι εγώ μοιάζω

Κλαρί στο κλαρί επάνω
Προέκταση γυμνή
Ελπίζοντας σ’ ένα καλοκαίρι αλλιώτικο
Ή σε αιώνιο χειμώνα…