Εγκλωβισμός

Εγώ μονάχος που ζω στο κλαδί της αναμονής
Με το μικρό μου ράμφος χρόνια το ραμφίζω
Με τ’ απαλά μου φτερά χρόνια το χτυπώ
Με τα φτενά μου ποδαράκια το γρατζουνώ για χρόνια

Κι αυτό, στο παράφωνο κελάιδισμα μου λυγάει
Χωρίς να τσακίζει
Μόνο λυγάει
Υπόκλιση θαρρείς στη μοναξιά
Και τους χυμούς του απλόχερα μου προσφέρει
Μέσα απ’ τις πληγές
Που του ‘χω γι’ αναμνήσεις

Να θυμάται πάνω του που γέρνω
Κουρνιάζω
Πράσινα φύλλα για μαξιλάρι
Μικρά σκουλήκια, τρέφομαι
Και τους χειμώνες
Ά
Τους χειμώνες
Παγώνω μαζί του
Χωρίς κι εγώ να σπάω
Μαυρίζω και παγώνω
Κι έτσι κι εγώ μοιάζω

Κλαρί στο κλαρί επάνω
Προέκταση γυμνή
Ελπίζοντας σ’ ένα καλοκαίρι αλλιώτικο
Ή σε αιώνιο χειμώνα…

Η σκοτεινή πλευρά της Οδύνης

Μικρή που είσαι
Ψεύτικη
Δεν είναι που κοιμάσαι στις αιώρες του Θεού
Κι από κοντά
Το ίδιο μικρή

Τα θέλω όλα
Δε θέλω τίποτα

Βαλσαμωμένα ματάκια
Κεχρίμελο
Βρεφική αθωότητα
Απλά δε βολεύει να μεγαλώνεις

Τα δίνεις όλα
Δε δίνεις τίποτα

Συνεταιρισμός I Love You
Σου διαβάζω κάθε νύχτα
Bar Code ψυχής
Κοιμάσαι κάθε νύχτα
Πιο αμέριμνη

Τα θέλεις όλα
Δε θέλεις τίποτα

Στην καρέκλα του γραφείου σου
Δένονται πισθάγκωνα
Οι ευκαιρίες που έχεις να μάθεις
Πόσο όμορφη είναι η ασχήμια μας

Σου δίνω τίποτα
Είμαι τίποτα

Με χλωρίνη
Θα ξεπλύνουμε τα μαγαρισμένα
Με υγρά μαντηλάκια
Θα σκουπίσουμε
Το σπέρμα

Δε θέλω τίποτα
Μη ζητάς

Κλαυσίγελος

Αν γελάσω, λες
παιχνιδίζει η ρυτίδα μου στο μέτωπο.
Σε καμπύλη γραμμή μετατρέπεται
κι εσύ
τσουλάς απο τη μιαν άκρη στην άλλη.

Πόσο θα 'θελα ένα ψέμα τώρα.
Ένα τεράστιο ψέμα
ραβδί μάγου
που θ' ακουμπήσει τις λιονταρίσιες αλήθειες μας
για να μείνουν μόνο
μυρμήγκια που τρέχουν να ξεφύγουν
απο τις μπότες σου.
Ο ιδρώτας μιας ψευδεπίγραφης ευτυχίας μας περιμένει.
Πάρε το χέρι μου να τον σκουπίσεις.

Η ευτυχία ενίοτε σκοτώνει..